Znów ten stres Jeśli czytasz te słowa, to zakładam, że jesteś całkiem żywą osobą, a żywe osoby doświadczają stresu. Prawdopodobnie nie znasz nikogo, kto stresu… Czytaj dalej »Skuteczne strategie radzenia sobie ze stresem
Jedzenie – ciąg dalszy Pomyślałem, że jeszcze podrążę temat jedzenia. Opierać moje drążenia na własnych obserwacjach z ponad 20 lat praktykowania terapii. Tej własnej i… Czytaj dalej »Jedzenie i miłość – kontynuacja
Już samo pojęcie zdrowego odżywiania może się kojarzyć z byciem na diecie. A jak dieta to odmawianie sobie czegoś i ogólnie nakazy i zakazy.. Jednocześnie, jeśli spojrzeć na samo słowo “odżywianie”, to już jest jakby mniej nerwowo. A jak mniej nerwowo to i samopoczucie lepsze, prawda?
Pomyśl sobie, kim chcesz być, a ja ci powiem, jak ja to zrobiłem. Oczywiście wiem, że to brzmi jak z taniego kursu „para-kołczingowego”, z gatunku, który się nazywa “pozytywne myślenie”. Ale chcę wam opowiedzieć o tym, jak to się robi. Jak ja to robię. Jak patrzę na to, jak robią to inni. Czyli opowiem wam o takiej wiedzy praktycznej.
Od dawna wiedziałem, że ludzie w grupach terapeutycznych, które prowadzę, to delegaci swoich systemów rodzinnych. Starając się ogarnąć swoje własne życie, załatwiają także sprawy rodziny. Nie wiedzą o tym, ale ja wiem. Wiedziałem od zawsze. I od zawsze wiedziałem również to, że efekty pracy jednostek, mimo że są nie do przecenienia, to jednak są tylko cząstką wkładu do ozdrowienia całości systemu. Często czułem, że pomocą objęty jest przedstawiciel „problemu”, nie całość, która się z nim boryka. Bliscy pozostawali w miejscach, w których byli od dnia podjęcia przez przedstawiciela decyzji o terapii… Często mieli poczucie, że nareszcie, że się udało, osiągnęli cel, poczuli satysfakcję. Tylko że nie poszli dalej. Złożyli wielką ofiarę z własnego życia, żeby ratować życie osoby bliskiej i… nie poszli dalej.
Chcemy zwycięstw, wielu zwycięstw, lubimy zwycięstwa. Nie wiem jak ty, ale ja na pewno je lubię. Chcę radości w życiu. Czy zwycięstwo daje radość w życiu? Może dać. Ale może także być zupełnie inaczej. Czas mija, lata lecą. Wraz z biegiem tego czasu przeżywałem różne zwycięstwa. Wydawało mi się, że radość i przeżywany spokój jest gwarancją stabilnego życia, równowagi emocjonalnej. Czy to może być zwycięstwem? Ta radość i ten spokój? Ta stabilizacja życiowa? Czy zatem zwycięstwo może być porażką jednocześnie? Znasz kogoś, komu pomieszało w głowie? A może Tobie pomieszało już kiedyś? Przeczytaj nasz najnowszy wpis na blogu dom-REHAB. Nie zapomnij także wejść na stronę patronite.pl i zobacz co mamy dla Ciebie. A niedługo ukaże się książka „Metoda dom-REHAB’. Bądź z nami. Pozdrawiam Robert Banasiewicz.
Początkowo ten tekst miał mieć tytuł: „Syndrom oszusta”. Nawet dobrze mi to brzmiało. Naukowo. To teraz bardzo na czasie-naukowić. Pomyślałem- ponaukowię i ja. Nie jestem niestety najpłodniejszym pisarzem, więc trochę mi schodzi. Zbieram materiały, patrzę, czytam. Czytając, doznałem dojmującego poczucia wkurzenia. Spowodowane ono było uświadomieniem sobie (mnie) ogromu specjalistycznych sformułowań, które wypełniają przestrzeń. Stosujemy je (te sformułowania) w zwykłych rozmowach i w rozmowach niezwykłych. A zatem nie będzie o syndromie oszusta, będzie po prostu o wewnętrznym oszuście. Nie o jakimś oszuście, będzie o oszuście moim, osobistym, znanym mi od wielu lat. Będzie po to, żeby sobie z nim radzić, kneblować, nie wierzyć, innemu głosowi wierzyć. Jakiś wewnętrzny monolog konstruktywny utworzyć, który wypełni głowę mą. Postaram się nie naukowo. Po ludzku. O tym głosie będzie, który słyszę od domu rodzinnego. O pomocniku krytyka wewnętrznego.
Profilaktyka uzależnień to zbiór działań mających na celu zapobieganie uzależnieniom od substancji psychoaktywnych oraz zachowań, takich jak zaburzenia jedzenia czy uzależnienie od internetu. Kluczową rolę w profilaktyce odgrywa edukacja. W ramach działań profilaktycznych należy również prowadzić kampanie społeczne, które skupiałyby się na problemie uzależnień oraz propagowały zdrowy styl życia i aktywność fizyczną. Dopiero w wyniku skutecznej i kompleksowej profilaktyki można realnie zmniejszyć liczbę uzależnień, co jest fundamentalne dla zdrowia i dobrobytu społeczeństwa.
Ludzie boją się terapii. To zrozumiałe. Zmiana zawsze budzi lęk…przed zmianą. Ambiwalencja (takie trudne słowo) jest wpisana w ten proces. W jednej chwili chcę i nie chcę. Sytuacja jak u dentysty: Uff, jestem już w gabinecie, specjalista naprawia mi górną i dolną półkę, ja spocony, przelękniony, ale naprawiony wrócę do życia. Może wrócę :).
Ano tak, to się jakoś znienacka rozwinęło w spore przedsięwzięcie. Nigdy nie myślałem, że coś takiego stworzę i będę zajmował się promocją – promocją mojego dzieła pod nazwą „książka”. No dobra, książeczka, bo ta publikacja będzie mogła zmieścić się do kieszeni. Co dalej w tej historii? Co mnie gniecie i spokoju nie daje? Nie powiem. Przeczytaj artykuł.
Pomyślałem o Ankiecie.
Z tego myślenia urodziło mi się kilka pytań ankietowych. Zdaję sobie sprawę, że nie o wszystkie aspekty samorozwoju, terapii, zmiany i innych rozwiązań zapytałem. I całe szczęście. Bo gdybym zapytał i otrzymał odpowiedzi do dziś jeszcze bym się trudził w ogarnięciu tematu.
Do naszego domu przyjeżdżają rozmaici ludzie szukający ratunku, pomocy. Czasem to rodziny przywożą swoich bliskich licząc, że nastąpi poprawa, zmiana na lepsze. Można zauważyć na twarzach tych wszystkich osób przerażenie, strach, ale i NADZIEJĘ. Poszukiwali miejsca, gdzie będą mogli zażegnać swój kryzys. Liczyli, że ktoś będzie wiedział jak im pomóc. Czasem ktoś pyta o formę pracy terapeutycznej jaką tu stosujemy, próbuje się dowiedzieć na jakich zasadach to funkcjonuje. Część osób zupełnie nie pyta o nic. Nie mają na to siły. Jak tym osobom pomóc? Jak myślisz, co jest najbardziej skuteczne? Czy jakaś szkoła, nurt psychoterapii?
Zostawiając swój adres e-mail, na bieżąco otrzymujesz wszystkie nowości, które pojawią się na naszej stronie.