Siecioholizm. Współczesne zagrożenie.

Na początku lat 90-tych jeden z amerykańskich psychiatrów, Ivan Goldberg – obserwując gorliwie korzystających z ledwo co rozpowszechnionego na świecie Internetu ludzi, dla żartu nazwał ich „siecioholikami”. Kilka lat później żart okazał się być… prawdą.

Choć uzależnienie od Internetu jest zjawiskiem nowym – to zbiera pokaźne żniwo. Spośród 60% mieszkańców Polski, korzystających z Internetu, 0,3% to osoby uzależnione, a 2,5% jest zagrożonych uzależnieniem. Oznacza to blisko 100 tysięcy uzależnionych oraz 750 tysięcy zagrożonych.

Problem dotyka głównie ludzi młodych do 34 roku życia, przy czym zdecydowana większość to dzieci i młodzież poniżej 25 roku życia.  Siecioholizm jest jednym z najpowszechniejszych wśród uzależnień behawioralnych. Wiedza Polaków na jego temat jest najmniejsza. Kilkadziesiąt lat temu bagatelizowano problem uzależnienia od alkoholu, sprowadzając go do kwestii braku wystarczająco silnej woli. Dziś znaczna część Polaków uważa, że uzależnienie od czynności to jedynie fanaberia i słabość charakteru. Nie ma w tym nic dziwnego. Alkoholizm czy narkomania to zjawiska znane od setek lat. Siecioholizm, uzależnienie czynnościowe lub „toksykomania bez substancji”, jako zjawisko społeczne, pojawiło się w literaturze psychologicznej po raz pierwszy niecałe 100 lat temu. W 1945 roku – tego określenia użył psychoanalityk Otto Fenichel w książce:

„Teorie psychoanalityczne neuroz”.

Leczenie osób uzależnionych od Internetu, gier czy po prostu komputera jest podobne do tego, jak przebiega leczenie osób uzależnionych od alkoholu czy narkotyków. Przy czym terapia w tym przypadku polega na nauce zdrowego korzystania w nowoczesnych technologii. Warto dodać, że podobnie do Anonimowych Alkoholików, Anonimowi Siecioholicy także spotykają się na mitingach i wspólnie dzielą się nadzieją i doświadczeniem.

Co do uzależnienia od Internetu – w 1999 roku jedna z pierwszych badaczek tego zjawiska Kimberly Young wyróżniła różne formy zachowań, które są wyrazem tego samego uzależnienia. Między innymi to:

• erotomania internetowa czyli oglądanie filmów i zdjęć z materiałami pornograficznymi lub rozmowy na „chatach” o tematyce seksualnej;
• socjomania internetowa – uzależnienie od internetowych kontaktów społecznych czy po prostu uzależnienie od sieci, gdzie użytkownik jest cały czas zalogowany do Internetu i obserwuje, co się tam dzieje – gra w gry online, kupuje etc.

Prywatny ośrodek leczenia uzależnień to źródło doświadczeń.

Moje doświadczenie w pracy z uzależnionymi od Internetu czy komputera, ale także od smartfonów, powoduje wiele refleksji.  Zastanawiam się nad tym, czy jako system pomocy osobom z zaburzeniami emocjonalnymi nadążamy? Czy nadążamy za zmianami w naturze samego uzależnienia? Jeden objaw wymaga całkowitej abstynencji, inny zaś powrotu do „normalnego” korzystania z substancji lub zachowania. Może trzeba redefiniować samo pojecie – uzależnienia? Może nie chodzi o objaw? Może nie skupiamy się na istocie problemu, ale na czymś zupełnie nie istotnym? Uważam że nie chodzi o powstrzymanie się od używania substancji, czy zachowania. Moim zdaniem chodzi o to, by stworzyć taką tożsamość, która jest wystarczająco dobra sama w sobie.

W tym celu najlepiej zadzwonić lub napisać do Domu REHAB