Trudna jest nasza historia.
Nie jest łatwo odpowiedzieć na to pytanie. Co nas jeszcze łączy? Przeczytaj, z pewnością coś znajdziesz.
Pierwszego września 2019 roku była rocznica wybuchu II wojny światowej. Osiemdziesiąt lat temu rozpoczęła się zawierucha, która opanowała cały świat. Tuż po niej należało poszukać, na to wszystko co się wydarzyło, nowej nazwy: ludobójstwo. Czegoś takiego jeszcze nie było. Świat zapłonął.
Nasza współczesność.
Po 80 latach 1.09.2019 była niedziela, ale ja pracowałem. Podczas gdy inni mają wolne ja pracuję. Nie dlatego, że jestem zniewolony, ja tak po prostu wybrałem. Prowadzę dom-REHAB. W przeciwieństwie do odpoczywających w niedzielę, ja miałem sesje rodzinne, konsultacje wstępne, zebranie zespołu i trochę sesji grupowej. Tematy jak zwykle:
- leczenie uzależnień,
- leczenie depresji,
- terapia zaburzeń zachowania,
- współuzależnienie.
Moja żona prowadziła zajęcia arte-terapeutyczne. Prawdopodobnie najlepsze zajęcia tego typu na świecie. Kto widział, ten wie. W ten „wolny” dzień grupa bardzo chętnie pracowała. Do tych zajęć jeszcze wrócę.
Odpoczynek to nie przelewki.
Tymczasem wróciłem z pracy. A plan miałem szczytny: żeby odpocząć. Zasiadłem do tego czynu z poświęceniem: zasiadłem na kanapie, w odzieniu cokolwiek swobodnym. W telewizorze, po raz kolejny serial: „Dom”.
A na Złotej…
Trudne losy Polaków, przez pryzmat mieszkańców kamienicy przy ulicy „Złotej”. Właśnie gospodarz domu, Pan Rysiu Popiołek, zginął w wybuchu wojennej pozostałości bombowej. Smutek i żal. A przemowa nad grobem Popiołka, Pana doktora Kazanowicza, wbiła mnie w kanapę. Po raz kolejny przecież, ale zawsze z tą samą siłą. A później wzruszająca konieczność opuszczenia, przez jej mieszkańców, mieszkańców kamienicy przy Złotej. I zwrot akcji. Jednak zostają.
Refleksje moje i nie tylko.
Moja żona mówiła o tych, naszych, polskich losach. Że było tak trudno, że jeden okupant wyszedł i przyszedł drugi. A jednak ludzie byli jakby bardziej ludzcy. Co nas jeszcze łączy? Co się z nami dzisiaj stało?
W przeciwieństwie do czasów współczesnych, było mniej „odciągaczy” od siebie wzajemnie. Dwa programy w tv do 24:00 kończone Hymnem Polski, jakiś film w kinie i to tyle chyba. Co nas jeszcze łączy?
Tu wracam do zajęć w dom-REHAB, w niedzielę, wolny dzień, 1.09.2019. Przy stole wszyscy zajęci robieniem kartek. Własnoręcznie wykonane mają ten specyficzny charakter. To trwało ze trzy godziny, nie było końca.
Co nas jeszcze łączy?
Posiłki przy stole w dom-REHAB. Nikt nie wstaje dopóki ktokolwiek jeszcze spożywa posiłek. Siedzimy chętnie i rozmawiamy. To może zrobić każdy.
- żeby znów nas coś łączyło,
- żeby to połączenie było trwałe,
- żeby nam było dobrze razem.
Bo wszyscy cierpimy w związku z brakiem relacji, brakiem komunikacji, brakiem spotkań. Wszyscy cierpimy i przyjdzie nam za to zapłacić. Zapłacimy społecznie. Zatem zjedzmy wspólny obiad i porozmawiajmy. Dopóki coś nas jeszcze łączy.
Łączą nas Ludzi a raczej dzielą zawiść Ty masz więcej a ja mniej pracuje lekko, Ty ciężko więc dlaczego mam więcej pieniędzy i co za tym idzie wyższy status społeczny ha no rozumie kończyłeś szkoły tyle lat nauki a ja szkoła zawodowa ukończona z trudem. Do czego dążę ,takie czasy bezduszni jesteśmy a dlaczego ? Moim zdaniem kiedyś Ludzie byli bardziej Ludźmi .Była bieda cierpienia czas wojny każdy znał głód wszystko to przeżyli naprawdę .A My dzisiejsze pokolenia co wiemy o prawdziwym życiu czy głoduje ktoś tak naprawdę .l.Uczymy Nasze Dzieci czego Większość z Nas Fałszywego pojęcia o życiu internet bo nie mamy czasu dla Naszych Kochanych by wszystko wytłumaczyć pokazać że pies i każda istota w tym My Ludzie kochamy, cierpimy ,starzejemy się i przychodzi taka chwila że sami potrzebujemy pomocy innych ludzi a wtedy co koledzy ba Rodzina kto zostaję przy nas bardzo mało tych prawdziwych a dlaczego gonimy Wszyscy za pieniędzmi to ma wartość nie Człowiek każdy z Nas chce więcej i nie znam osobiście człowieka który powie wystarczy .Bo dzieci trzeba zabezpieczyć wiadomo normalna sprawa więcej od kogoś bo on ma a my nie .l tak w imię naszej zachłanności dążymy do samozagłady .
Prosta sprawa brak prądu dwa tygodnie i co mamy haos starsze pokolenie jeszcze niektórzy dali by rade a nasza młodzież . Więc moim zdaniem więcej czasu dla młodych w miarę możliwości by poznali prawdziwe życie nic nie ma za darmo byli są i będą ludzie zachłanni ci z układami źli kochajmy nasze dzieci jakie by nie były i nie róbmy im krzywdy . Poświęćmy im cza na rozmowę i zrozumienie.